อาหารของเราสามารถส่งผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมอย่างมาก การปล่อยก๊าซเรือนกระจกที่เกี่ยวข้องกับการผลิตและการขนส่งอาหารต่างๆ ได้รับการวิจัยเป็นอย่างดี แต่คุณเคยคิดเกี่ยวกับผลกระทบจากการขาดแคลนน้ำจากการผลิตอาหารที่คุณชื่นชอบหรือไม่? คำตอบอาจทำให้คุณประหลาดใจ ในงานวิจัยที่ตีพิมพ์ในวารสาร Nutrients เมื่อเร็วๆ นี้เราศึกษารอยเท้าการขาดแคลนน้ำในอาหารของชาวออสเตรเลียวัยผู้ใหญ่ 9,341 คน ซึ่งเกี่ยวข้องกับอาหารมากกว่า 5,000 ชนิด เราวัดทั้งปริมาณน้ำที่ใช้ในการผลิต
อาหารและดูว่าน้ำนั้นหายากหรือมีมากในบริเวณที่ดึงน้ำมาหรือไม่
ระบบอาหารคิดเป็นสัดส่วนประมาณ 70% ของการใช้น้ำจืดทั่วโลก นี่หมายถึงความพยายามร่วมกันในการลดน้ำที่ใช้ในการผลิตอาหารของเราให้เหลือน้อยที่สุด – ในขณะที่มั่นใจว่าอาหารของเรายังคงดีต่อสุขภาพ – จะมีผลกระทบอย่างมากในออสเตรเลีย ทวีปที่มีผู้คนอาศัยอยู่ที่แห้งแล้งที่สุดในโลก
บิสกิต เบียร์ หรือเนื้อวัว สิ่งไหนใช้น้ำมากที่สุดในการผลิต
เราพบว่าอาหารของชาวออสเตรเลียโดยเฉลี่ยมีรอยเท้าที่ขาดแคลนน้ำ 362 ลิตรต่อวัน ต่ำกว่าเล็กน้อยสำหรับผู้หญิงและต่ำกว่าสำหรับผู้ใหญ่ที่มีอายุมากกว่า 71 ปี
รอยเท้าการขาดแคลนน้ำประกอบด้วยสององค์ประกอบ: ลิตรของน้ำที่ใช้ คูณด้วยน้ำหนัก ขึ้นอยู่กับว่าความขาดแคลนน้ำที่แหล่งที่มานั้นสูงหรือต่ำกว่าค่าเฉลี่ยทั่วโลก
อาหารที่มีปริมาณการขาดแคลนน้ำมากที่สุด ได้แก่ อัลมอนด์ (3,448 ลิตร/กก.) แอปริคอตแห้ง (3,363 ลิตร/กก.) และอาหารเช้าซีเรียลที่ทำจากข้าวพอง (1,464 ลิตร/กก.)
ในทางตรงกันข้าม อาหารที่มีรอยการขาดแคลนน้ำน้อยที่สุด ได้แก่ ขนมปังธัญพืช (11.3 ลิตร/กก.) ข้าวโอ๊ต (23.4 ลิตร/กก.) และถั่วชิกพีแช่ (5.9 ลิตร/กก.)
อาจทำให้คุณประหลาดใจว่าจากอาหาร 9,000 รายการที่ศึกษาพบว่า 25% ของรอยเท้าการขาดแคลนน้ำมาจากอาหารและเครื่องดื่มตามดุลยพินิจ เช่น เค้ก บิสกิต เครื่องดื่มรสหวานและแอลกอฮอล์ ประกอบด้วยไวน์ 1 แก้ว (41 ลิตร) มันฝรั่งทอดกรอบ 1 แก้ว (23 ลิตร) และช็อกโกแลตนมแท่งเล็ก (21 ลิตร)
อาหารเหล่านี้ไม่เพียงเพิ่มรอบเอวของเราเท่านั้น แต่ยังรวมถึงรอยเท้า
จากการขาดแคลนน้ำด้วย การศึกษาก่อนหน้านี้ยังแสดงให้เห็นว่าอาหารเหล่านี้มีส่วนช่วยในการปล่อยก๊าซเรือนกระจกในอาหารประมาณ 30% ในออสเตรเลีย
แกะดื่มน้ำจากคลองกักเก็บน้ำที่แห้งเหือดระหว่าง Pooncarie และ Menindee ทางตะวันตกของ NSW การขาดแคลนน้ำตามลุ่มน้ำ Murray Darling ได้ทำลายระบบนิเวศและชุมชน ดีน ลูวินส์/AAP
กลุ่มอาหารที่มีส่วนทำให้เกิดภาวะขาดแคลนน้ำสูงเป็นอันดับสองคือผลไม้ 19% ซึ่งรวมถึงผลไม้ทั้งผลและน้ำผลไม้สด (ไม่ใส่น้ำตาล) ควรจำไว้ว่าผลไม้เป็นส่วนสำคัญของอาหารเพื่อสุขภาพ และโดยทั่วไปแล้วชาวออสเตรเลียจำเป็นต้องบริโภคผลไม้ให้มากขึ้นเพื่อให้เป็นไปตามคำแนะนำ
ผลิตภัณฑ์นมและทางเลือกอื่นๆ (รวมถึงเครื่องดื่มที่ไม่ใช่นมที่ทำจากถั่วเหลือง ข้าว และถั่ว) มาเป็นอันดับสาม และขนมปังและซีเรียลอยู่ในอันดับที่สี่
การบริโภคเนื้อแดง – เนื้อวัวและเนื้อแกะ – มีส่วนเพียง 3.7% ของรอยเท้าการขาดแคลนน้ำในอาหารทั้งหมด ผลลัพธ์เหล่านี้ชี้ให้เห็นว่าการกินเนื้อสดมีความสำคัญต่อภาวะขาดแคลนน้ำน้อยกว่าอาหารกลุ่มอื่น ๆ ส่วนใหญ่ แม้กระทั่งซีเรียล
วิธีลดการใช้น้ำในอาหารของคุณ
ไม่น่าแปลกใจที่การงดอาหารตามสมควรจะมีความสำคัญเป็นอันดับหนึ่ง หากคุณต้องการลดรอยเท้าของน้ำในอาหารที่คุณกิน รวมทั้งลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกจากการผลิต
การบริโภคอาหารตามดุลยพินิจมากเกินไปนั้นเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับการเพิ่มน้ำหนักและความอ้วน การรับประทานอาหารเพื่อสุขภาพที่หลากหลายตามความต้องการของพลังงานถือเป็นคำขวัญที่เป็นประโยชน์
นอกจากนี้ เป็นเรื่องยากที่จะให้คำแนะนำที่เกี่ยวข้องกับผู้บริโภค เราพบว่าความแปรผันของรอยเท้าการขาดแคลนน้ำของอาหารต่างๆ ภายในกลุ่มอาหารนั้นสูงมากเมื่อเทียบกับความแปรผันระหว่างกลุ่มอาหาร
ตัวอย่างเช่น แอปเปิ้ลขนาดกลางพบว่ามีส่วนช่วยในการขาดแคลนน้ำถึง 3 ลิตร เมื่อเทียบกับมากกว่า 100 ลิตรสำหรับน้ำส้มคั้นสด 250 มล. 1 แก้ว สิ่งนี้สะท้อนให้เห็นถึงการใช้น้ำชลประทานแบบสัมพัทธ์และความขาดแคลนน้ำในท้องถิ่นที่ปลูกพืชเหล่านี้ นอกจากนี้ยังต้องใช้ผลไม้ในการผลิตน้ำผลไม้มากกว่าเมื่อบริโภคผลไม้ทั้งผล
ขนมปังโฮลเกรนสองแผ่นมีรอยการขาดแคลนน้ำน้อยกว่าข้าวสวยหนึ่งถ้วยมาก (0.9 ลิตรเทียบกับ 124 ลิตร) ในบรรดาแหล่งโปรตีนหลัก เนื้อแกะมีปริมาณการขาดแคลนน้ำต่ำที่สุดต่อหนึ่งหน่วยบริโภค (5.5 ลิตร) ลูกแกะมักไม่ค่อยได้รับการเลี้ยงในทุ่งหญ้าที่มีการชลประทาน และเมื่อพืชผลถูกนำมาใช้เป็นอาหาร
ผู้บริโภคโดยทั่วไปขาดข้อมูลที่จำเป็นสำหรับการเลือกอาหารหลักที่มีปริมาณการขาดแคลนน้ำน้อยลง นอกเหนือจากนี้ ความหลากหลายเป็นหลักการสำคัญของโภชนาการที่ดี และการห้ามไม่ให้บริโภคอาหารหลักบางชนิดอาจส่งผลเสียต่อสุขภาพ
ตัวอย่างเช่น การศึกษารอยเท้าการขาดแคลนน้ำของมะเขือเทศที่ปลูกเพื่อตลาดซิดนีย์ รายงานผลตั้งแต่ 5.0 ถึง 52.8 ลิตรต่อกก. มีรายงานความแปรผันของรอยเท้าการขาดแคลนน้ำที่ผลิตในรัฐวิกตอเรียตั้งแต่ 0.7 ถึง 262 ลิตร สิ่งนี้ส่วนใหญ่สะท้อนถึงความแตกต่างในวิธีการทำการเกษตร ด้วยความผันแปรของการใช้น้ำชลประทานและระดับการขาดแคลนน้ำในท้องถิ่น
การลดรอยเท้าการขาดแคลนน้ำสามารถทำได้ดีที่สุดผ่านการเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยี การปรับรูปแบบผลิตภัณฑ์ และกลยุทธ์การจัดซื้อในอุตสาหกรรมการเกษตรและอาหาร
